در سال‌های آغازین دهه پنجاه خورشیدی، ناصر تقوایی کارگردان نام آشنای سینمای ایران سرگرم ساختن سریالی بر اساس رمان دایی جان ناپلئون، نوشته ایرج پزشک زاد بود. او به دنبال لوکیشنی می گشت که مناسب فیلمبرداری سریال باشد.
مدیر تولید سریال، باغ و خانه اتحادیه را به او معرفی کرد. تقوایی پسندید و حدود سه ماه صرف مرمت عمارت‌های باغ شد. بیرونی، اندرونی، خانه اربابی، حوضخانه و دیگر بخش های خانه هر کدام جایگاه بخشی از نقش آفرینی‌ها شدند و مرده ریگ امین السلطان و ملک ورثه اتحادیه را برای همیشه پشت قباله دایی جان ناپلئون انداختند.
از آن پس تا سال ۱۳۸۳ این خانه در سکوت و تنهایی فرو رفت تا این که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، آن را در فهرست آثار ملی قرار داد و مذاکره با خانواده اتحادیه برای خرید خانه را آغاز کرد. اما در میانه راه بودجه سازمان ته کشید و این خانه به حال خود رها شد.
یکی از کارشناسان شهری گفت: «این خانه یكی از با ارزش ترین مجموعه های تاریخی تهران است كه به صورت اعجاب آوری باقی مانده است.»
به گفته وی خانه های قدیمی تهران بیشتر به شكل مجموعه بوده است و خانه - باغ اتحادیه یكی از این خانه ها به شمار می رود كه شامل پنج تا خانه تاریخی است كه در یک محدوده هشت تا ده هزارمتری بین لاله زار و فردوسی قرار دارد.
این خانه باغ كه به منظور جاودانگی در میراث ملی توسط سازمان میراث فرهنگی و گردشگری استان تهران در فهرست آثار ملی جای گرفت، در طول زمان صدر اعظمی میرزا احمد خان اتابک قبله گاه مراجعان بسیار بوده و خاطره های فراوانی از شخصیت های انقلابی و سیاسی دارد. بسیاری از بزرگان سیاسی ایران این خانه را پناهگاه خود دانسته و ملاقات های سرنوشت ساز تاریخ معاصر ایران در آن برگزار شده است.
ناصرالدین شاه قاجار نیز بسیار به این خانه رفت و آمد كرده و ملاقات‌های حساسی از نظر سیاسی- اقتصادی در این عمارت داشته است.
این خانه - باغ پس از كشته شدن «میرزا علی اصغر خان اتابک» به «رحیم اتحادیه» فروخته شد.
